این سندروم از نوع ژنتیکی است که گربه های پرشین با پوشش دودی-آبی یا سبز-زرد را تحت تاثیر قرار می دهد -هرچند بر پرشین های ببری سفید و گرگ قطبی هم اثر گذار است- و باعث می شود پس از یک آسیب کوچک و یا جراحی جزئی گربه دچار خونریزی بسیار شدید شود. این گربه ها ممکن است دچار ترس از نور(فوتوفوبیا) هم باشند. علیرغم این اثرات معمولاً گربه ی مبتلا سندروم طول عمری طبیعی دارد.

علایم: گربه دچار سندروم در پی آسیب جزئی یا جراحی کوچک برای مدت طولانی خونریزی خواهد کرد. چشم ها در برابر نور یک بازتاب قرمز رنگ دارند و گاهی چشمک زدن مکرر و پرآب شدن چشم دیده می شود.

علت: عمدتاً دلیل ابتلا به این سندروم توارث ژنتیکی است.

تشخیص: دامپزشک علاوه بر معاینه ی کامل تاریخچه ی دقیق حیوان را که در نهایت به شروع علایم ختم شده سوال می کند. آزمایش کامل خون شامل شمارش کامل سلول های خونی و آزمایش شیمیایی خون و آنالیز ادرار هم انجام می شود. باید بیماری های دیگر با علایم مشابه احتمالشان رد شود اما وقتی گربه شما یکی از نژادهای گفته شده است دامپزشک آزمایش اسمیر خون را انجام خواهد داد.

درمان: دامپزشک برای عملکرد بهتر پلاکت و گلبول قرمز و نیز کاهش زمان خونریزی ویتامین سی(C) تجویز می کند. اگر گربه ی شما دچار خونریزی بلند مدت باشد دامپزشک پلاسمای غتی شده از پلاکت (از گربه ی سالم) تجویز می کند تا موقتاً زمان خونریزی به حالت طبیعی بازگردد.

زندگی و مدیریت: باید از شرایط گربه ی خود مطلع بوده و محیطی امن که احتمال تصادف و آسیب منجر به خونریزی او در کمترین میزان ممکن باشد برایش فراهم کنید. هر بریدگی و خراش می تواند موجب مرگ گربه شود پس از آن ها اجتناب کنید. همچنین زمانی که به دنبال ارائه ی خدمات درمانی برای گربه تان هستید باید به خاطر داشته باشید که شخص ارائه کننده خدمات کاملاً از وضعیت گربه شما مطلع باشد تا بتواند از خونریزی طولانی بعد خونگیری جلوگیری کند. از آنجا که این بیماری ژنتیکی است توصیه می شود گربه ای که با این بیماری تشخیص داده شده عقیم شود تا این مشکلات را به نسل بعدی خود انتقال ندهد.