گربه پرشین (Persian)

در پایان قرن ۱۹ وقتی که نمایش گربه های اصیل برگزار می گردید گربه های پرشین مورد توجه بسیاری از علاقمندان قرار گرفت. هر چند که این نژاد گربه در آمریکا و انگلستان معروف شد، ولی خاستگاه آن کشور ایران است. این گربه های پرورشی دارای سرهای گرد، بینی های سر بالا و کوچک، گونه های گوشتالو و کوچک، گوش های گرد، چشم های بزرگ و بدن محکمی بودند. این گربه ها خزهای بلند تری از گربه های آنگورا(Angora) داشتند و همچنین پاهای کوتاه آن ها باعث شد محبوبیتشان از گربه های آنگورا پیشی بگیرد. اولین گربه های مو بلند به نام آنگورا در شهر آنکارای ترکیه یافت شده اند، اما منشاء گربه های مو بلند ایرانی امروزی پرشین سرزمین ایران می باشد. در آمریکا این گربه ها برای اولین بار در قرن ۱۹ وارد شدند و به سرعت مورد علاقه مردم قرار گرفت و گربه های مین راگون (Maine Coon) را که آن ها هم موهای بلندی داشتند را به حاشیه بردند. استاندارد این نژاد بعد از دهه ۱۹۸۰ تقریبا ثابت مانده است. استاندارهای نژاد پرشین در سال ۲۰۰۷ اصلاح شده و بدین قرار است: این گربه ها بدن کوتاه پاهای کوتاه و ضخیم گردن کوتاه و محکم سرگرد و مسطح با چشم های درشت و گرد، بینی کوچک، پوزه پهن و گوش های گرد و کوچکی دارند. پوشش بدن آن ها بلند و ضخیم، و رنگ چشم ها بسته به رنگ پوشش متفاوت است. اولین رنگ های به ثبت رسیده از گربه پرشین در اواسط قرن ۱۹ قهوه ای و مشکی بوده است. این آمار در اواخر قرن نوزدهم به ۱۲ رنگ رسید که شامل گربه چین چیلا نیز می شد. امروزه ما شاهد ۶۰ رنگ متنوع در این نژاد زیبا هستیم که به هفت دسته کلی تقسیم می شوند. گربه پرشین با رنگ های خالص – گربه پرشین نقره ای و طلایی – گربه پرشین دودی و سایه دار – گربه پرشین دسته حریری – گربه پرشین دو رنگ – گربه پرشین هیمالیایی – گربه پرشین چند رنگ. در آمریکا تلاش بر این بود که گربه پرشین نقره ای را به عنوان یک نژاد جدا به نام استرلیگ معرفی کنند، اما این نظریه پذیرفته نشد و گربه های مو بلند نقره ای و طلایی از سوی CFA به صورت اختصاصی تحت عنوان چین چیلای نقره ای سایه دار و چین چیلای طلایی و طلایی سایه دار تقسیم بندی گربه پرشین معرفی شدند.

گربه های پرشین شخصیت و هوش خوبی برای زندگی با شما دارند اما نژادی هستند که بدون ملاحظه و دقت نباید آن ها را به سرپرستی گرفت. مگر این که شما خودتان را آماده کرده باشید که به صورت پاره وقت مشغول تمیز کردن موهای آن باشید و مشکلی با ریزش موها نداشته باشید و به آن ها آلرژی نداشته باشید پرشین ها معمولا به آرام بودن با وقاری و کم صدا بودن توصیف می شوند

گربه هیمالین (Himalayan)

در سال ۱۹۵۰، نژاد سیامی با نژاد پرشین جفت خورده شدند تا نژادی به وجود بیاید که ظاهر پرشین را داشت اما از نظر رنگبندی به سیامی‌ها شباهت داشت، این نژاد را با توجه به دیگر حیوانات دارای لک‌های رنگی مانند خرگوش‌های هیمالین، ” هیمالین” نامیدند. در انگلستان این نژاد به نام موبلند لکه رنگی (color point longhair) به ثبت رسیده‌است. هیمالین یکی از محبوب ترین گربه های ترکیبی با نژاد پرشین می باشد که دارای ساختاری سنگین و پوششی ضخیم مانند پرشین ها هستند، اما از لحاظ رنگ بندی مانند گربه سیامی می باشند. یکی از ویژگی های بارز آن ها رنگ چشم آبی زنده است. آن ها دارای چشمان بزرگ، بینی کوتاه و گوش های کوچک هستند و بدنشان دقیقاً مشابه گربه پرشین -اما با نقطه های رنگی مثل سیامی- می باشد. به طور کلی گربه هایی آرام و متین، خانگی، دوست داشتنی هستند، اما با این حال برخی از آن ها بسیار لجوج اند. آن ها از غریبه ها می ترسند و می توانند به راحتی به سرقت بردن وسایل منزل را یاد بگیرند. آن ها با محبت کردن غریبه ها بسیار مجذوب غریبه ها می شوند هیمالین ها بیشتر به عنوان گربه هایی که در مکان های سرپوشیده وجود دارند، نگهداری می شوند.